بیماری دژنراتیو دیسک

بیماری دژنراتیو دیسک

بیماری دژنراتیو دیسک

Blog Article




بیماری دژنراتیو دیسک (DDD) در واقع یک بیماری نیست، بلکه اصطلاحی است که برای توصیف تغییرات طبیعی دیسک‌های ستون فقرات با افزایش سن استفاده می‌شود. شکستگی دیسک ها می تواند منجر به کمردرد، گردن درد یا مشکلات دیگر شود


برای ارتباط با بهترین جراح دیسک کمر در تهران اینجا کلیک کنید


تغییرات مرتبط با افزایش سن که باعث DDD می شود شامل از دست دادن مایع در دیسک ها و پارگی ها یا ترک های ریز در لایه بیرونی (حلقه یا کپسول) دیسک است. یک آسیب ناگهانی (حاد) که منجر به فتق دیسک می شود نیز ممکن است روند دژنراسیون را آغاز کند.


درد ناشی از DDD ابتدا با یخ یا گرما و با داروهای بدون نسخه درمان می شود. اگر دچار مشکلات سلامتی مانند استئوآرتریت، فتق دیسک یا تنگی کانال نخاعی شدید، ممکن است به درمان های دیگری نیاز داشته باشید. اینها شامل فیزیوتراپی و ورزش است. در برخی موارد ممکن است جراحی توصیه شود.









علائم









علائم بیماری دژنراتیو دیسک چیست؟




بسیاری از افراد مبتلا به بیماری دژنراتیو دیسک درد ندارند. اما برخی دیگر درد شدید یا علائم دیگری دارند که فعالیت آنها را محدود می کند. برخی از شایع ترین علائم عبارتند از:

  • درد در پشت یا گردن. محل بروز درد بستگی به این دارد که کدام دیسک تحت تاثیر قرار گرفته است.

  • دردی که هنگام حرکت بدتر می‌شود، مانند زمانی که خم می‌شوید، دراز می‌کنید یا می‌پیچید.

  • دردی که ممکن است در انتهای عقب (باسن)، بازو یا پا در صورت فشرده شدن عصب ایجاد شود.

  • بی حسی یا گزگز در بازو یا پای خود.


درد ممکن است پس از یک آسیب بزرگ (مانند یک تصادف رانندگی)، یک آسیب جزئی (مانند سقوط از ارتفاع کم)، یا یک حرکت عادی (مانند خم شدن برای برداشتن چیزی) شروع شود. همچنین ممکن است بدون هیچ دلیل مشخصی به تدریج شروع شود و با گذشت زمان بدتر شود.
















دیسک های ستون فقرات





ستون فقرات توسط 33 استخوان به هم پیوسته به نام مهره تشکیل شده است. بین هر جفت مهره یک دیسک قرار دارد. دیسک از یک کپسول بافت همبند تشکیل شده است که یک مرکز نرم و ژله مانند را احاطه کرده است. این دیسک ها شوک را جذب می کنند و انعطاف پذیری در ستون فقرات ایجاد می کنند.
















تشخیص









بیماری دژنراتیو دیسک چگونه تشخیص داده می شود؟




پزشک اغلب می تواند بیماری دژنراتیو دیسک را در حین انجام معاینه فیزیکی تشخیص دهد. اگر معاینه شما هیچ نشانه ای از یک بیماری جدی را نشان نمی دهد، آزمایش های تصویربرداری (مانند اشعه ایکس) به احتمال زیاد به پزشک کمک نمی کند تا علت علائم شما را پیدا کند.

گاهی اوقات بیماری دژنراتیو دیسک زمانی پیدا می شود که عکس اشعه ایکس به دلیل دیگری مانند آسیب دیدگی یا سایر مشکلات سلامتی گرفته شود. اما حتی اگر پزشک بیماری دژنراتیو دیسک را پیدا کند، همیشه به این معنی نیست که شما علائمی خواهید داشت.
















علل









علت بیماری دژنراتیو دیسک چیست؟




با بالا رفتن سن، دیسک های ستون فقرات ما خراب می شوند یا تحلیل می روند. این فروپاشی در برخی از افراد باعث بروز علائم بیماری دژنراتیو دیسک می شود.

هنگامی که دیسک ها شکسته می شوند، می توانند مایع خود را از دست بدهند و خشک شوند، و لایه های بیرونی آن ها ممکن است دارای ترک های ریز یا پارگی شوند. این منجر به ایجاد بالشتک کمتر و فضای کمتر بین استخوان‌های ستون فقرات می‌شود. بدن با ایجاد توده های استخوانی در ستون فقرات به نام خار استخوانی به این واکنش واکنش نشان می دهد. این خارها می توانند به ریشه های عصبی نخاعی یا طناب نخاعی فشار وارد کنند. این می تواند باعث درد شود و بر عملکرد اعصاب تأثیر بگذارد.

این تغییرات در دیسک‌ها در صورتی که سیگار می‌کشید، کارهای فیزیکی سنگین (مانند بلند کردن مکرر اجسام سنگین) انجام می‌دهید یا اضافه وزن دارید، بیشتر اتفاق می‌افتد. آسیب ناگهانی نیز ممکن است باعث ایجاد تغییراتی شود.
















درمان









هنگام ابتلا به بیماری دیسک دژنراتیو از خود مراقبت کنید




در اینجا مواردی وجود دارد که می توانید برای کمک به مدیریت درد ناشی از بیماری دژنراتیو دیسک انجام دهید.




  • از یخ یا گرما (هر کدام که احساس بهتری داشت) روی ناحیه آسیب دیده استفاده کنید.



    • یخ یا کیسه سرد را هر بار به مدت 10 تا 20 دقیقه روی محل قرار دهید. یک پارچه نازک بین یخ و پوست خود قرار دهید.

    • یک بطری آب گرم، یک پد حرارتی که روی آن قرار دارد، یا یک پارچه گرم روی پشت خود قرار دهید. یک پارچه نازک بین پد حرارتی و پوست خود قرار دهید. با یک پد گرم کننده روی پوست خود نخوابید.




  • از پزشک خود بپرسید که آیا می توانید از داروهای مسکن بدون نسخه استفاده کنید.



    اینها شامل استامینوفن (مانند تیلنول) و داروهای ضدالتهابی غیراستروئیدی مانند ایبوپروفن یا ناپروکسن است. با داروها ایمن باشید تمام دستورالعمل های روی برچسب را بخوانید و دنبال کنید.



  • هر روز کمی ورزش کنید.


    ورزش یکی از بهترین راه ها برای کمک به احساس بهتر کمر و بهتر ماندن است. بهتر است هر تمرین را به آرامی شروع کنید. ممکن است متوجه کمی درد شوید و این اشکالی ندارد. اما اگر یک ورزش درد شما را بدتر کرد، انجام آن را متوقف کنید. در اینجا چیزهایی وجود دارد که می توانید امتحان کنید:




    • راه رفتن. این ساده ترین و شاید بهترین فعالیت برای کمر شما است. خون شما را به حرکت در می آورد و به عضلات شما کمک می کند قوی بمانند.

    • ورزش هایی که به آرامی عضلات شکم، پشت و ساق پا را کشش و تقویت می کنند. هرچه این ماهیچه ها قوی تر باشند، بهتر می توانند از کمر شما محافظت کنند.














Report this page